Search

Loading

Content

20 February 2012

នាម​ និង​រូប

           នាមញ្ច​      នាម [ ប្រែថា ញ៉ាំង​គ្នា​នឹង​គ្នា​ឲ្យ​ទន់​ទៅ​ក្នុង​អារម្មណ៍ ]
           រូបញ្ច         រូប [ ប្រែថា វិនាស លំបាក​ ដោយ​ក្តៅ​ត្រជាក់​ជា​ដើម​ ]​
( សង្គីតិសូត្រ បិដកលេខ ១៩/១៣១ )           
អធិប្បាយ
បណ្តា​នាម​ និង​រូប​ទាំង​ពីរ​នោះ​ នាម​ បាន​ដល់​ អរូបក្ខន្ធ​ ៤​ [ វេទនាខន្ធ​ សញ្ញាខន្ធ​ សង្ខារក្ខន្ធ​ និង​វិញ្ញាណក្ខន្ធ​ ] និង​និព្វាន​ ១​ ។​ បណ្តា​ធម៌​ទាំង​នេះ​ ខន្ធ​ ៤​ ឈ្មោះថា​ នាម​ ដោយ​អត្ថថា​ បង្អោន​ទៅ [ នាមដ្ឋេន​ នាមំ ] ពាក្យថា​ ដោយ​អត្ថថា​ បង្អោន​ទៅ​ សេចក្តី​ថា​ ដោយ​អត្ថ​ថា​ ធ្វើនូវ​ឈ្មោះ​
( នាមករណ​ )​ ។ ដូច​ជា​ឈ្មោះ​ថា​ ព្រះបាទ​មហាសម្មត​ មាន​ព្រះ​នាម​ថា​ “មហាសម្មត​ ក៏ព្រោះមហាជនសន្មតិ​ ( លើកតម្កើង,​ នាំគ្នាចំណាំ​ ) ឬ​ដូច​ឪពុក​ម្តាយ​ ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​ជាទី​ចំណាំ​ដល់​កូន​ យ៉ាង​នេះ​ថា​ “ឈ្មោះ​តិស្សៈ​ ឈ្មោះបុស្សៈ”​ ឬ​ដូច​ជា​
ឈ្មោះដែល​បាន​មក​ ដោយ​គុណសម្បត្តិ​ថា​ “ធម្មកថិក​ វិនយធរ”​ ជា​ដើម​ យ៉ាង​ណា,​ ខន្ធ​ទាំង​ឡាយ​មាន​វេទនា​ជា​ដើម​ រមែង​មាន​ឈ្មោះ​យ៉ាង​នោះ​ក៏​ទេ​ ។ តាម​ពិត​ វេទនា​ជា​ដើម​ រមែង​មាន​ឈ្មោះ​របស់​ខ្លួន​កើត​ឡើង​ ( ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ ) ដូច​មហាប្រឹថពី​ជា​ដើម​ ។ កាល​ខន្ធ​ទាំង​ឡាយ​នោះ​កើត​ឡើង​ហើយ​ ឈ្មោះ​របស់​ខន្ធ​ទាំង​ឡាយ​នោះ​ ក៏​ជា​ការ​ដែល​កើត​ឡើង​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​តែ​ម្តង ។​ ព្រោះ​មិន​មាន​អ្នក​ណា​ពោល​នឹង​វេទនា​ដែល​កើត​ឡើង​ថា​ “អ្នក​ចូរ​ឈ្មោះ​ថា​ វេទនា”​ ។ កិច្ច​ដែល​នឹង​ត្រូវ​ដាក់​ឈ្មោះ​ដល់​វេទនា​នោះ​ដោយ​ហេតុ​ណា​នី​មួយ​ ក៏​មិន​មាន ។​ ដូច​ផែន​ដី​កើត​ឡើង​ ក៏មិន​មាន​កិច្ច​ដែល​នឹង​ត្រូវ​ដាក់​ឈ្មោះ​ថា​ ឯង​ចូរ​មាន​ឈ្មោះ​ថា​ផែន​ដី,​ កាល​ចក្រវាល​ ភ្នំ​សិនេរុ​ ព្រះ​ចន្ទ្រ​ ព្រះ​អាទិត្យ​ ផ្កាយកើត​ឡើង​ ក៏​មិន​មាន​កិច្ច​ដែល​នឹង​ត្រូវ​ដាក់​ឈ្មោះ​ថា​ “ឯង​ចូរ​មាន​ឈ្មោះ​ចក្រវាល​ ។ល។​ ឯង​ចូរ​មាន​ឈ្មោះ​តារា​” ឈ្មោះ​កើត​ឡើង​ឯង​តែ​ម្តង​ ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​គន្លង​នៃ​បញ្ញត្តិ​ដែល​កើត​ឡើង​ឯង​យ៉ាង​ណា,​ កាល​វេទនា​កើត​ឡើង​ ក៏​មិន​មាន​កិច្ច​ដែល​នឹង​ត្រូវដាក់​ឈ្មោះ​ថា​ “ឯង​ចូរ​ឈ្មោះ​វេទនា”​ វេទនា​ដែល​កើត​ឡើង​ហើយ​ រមែង​ជា​ការ​ដែល​កើត​ឡើង​ មាន​ឈ្មោះ​ថា​ វេទនា​តែម្តង​ យ៉ាង​នោះ​ឯង ។​ សូម្បីសញ្ញា​ជា​ដើម​ ក៏មាន​ន័យ​យ៉ាង​នេះ ។​ វេទនា​សូម្បី​ក្នុង​អតីត​ ក៏​គង់​ឈ្មោះ​ថា​ វេទនា,​ សញ្ញា,​ សង្ខារ,​ វិញ្ញាណ​ ក្នុង​អតីត​ សូម្បី​ក្នុង​អនាគត​ សូម្បី​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ក៏គង់​ឈ្មោះ​ថា​ វេទនា​ សង្ខារ​ វិញ្ញាណ​ ដូច​គ្នា ។​ ម្យ៉ាងទៀត​ និព្វាន​ ទាំង​ក្នុង​អនាគត​ ទាំង​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ក៏គង់​ឈ្មោះ​ថា​ និព្វាន​ គ្រប់​ពេល​វេលា​នោះ​ឯង ។​ ឈ្មោះ​ថា​ នាម ដោយ​អត្ថ​ថា​​ ធ្វើ​ឈ្មោះ​ ដោយប្រការ​ដូច្នេះ​ ។​ ម្យ៉ាងទៀត​ ខន្ធ​ ៤​ ក្នុង​បណ្តា​ធម៌​ទាំង​នោះ​ ក៏​ឈ្មោះ​ថា​ នាម សូម្បីដោយ​អត្ថ​ថា​ បង្អោន​ទៅ​ ។​ ព្រោះ​ខន្ធ​ទាំង​ឡាយ​នោះ​ រមែង​បង្អោន​ទៅ​ក្នុង​អារម្មណ៍​ ។​ សូម្បីវត្ថុទាំងពួង​ក៏ឈ្មោះ​ថា​ នាម​ ដោយ​អត្ថ​ថា​ បង្អោន​ទៅ ។​ ខន្ធ​ ៤​ រមែង​ញ៉ាំង​គ្នានឹង​គ្នា​ឲ្យ​បង្អោន​ទៅ​ក្នុង​អារម្មណ៍ ។​ និព្វាន​រមែង​ញ៉ាំង​ធម៌​ដែល​មិនមាន​ទោស​ ឲ្យ​បង្អោន​ទៅ​ក្នុង​ខ្លួន​ ព្រោះ​ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌​ដែល​ជា​ធំ​ក្នុង​អារម្មណ៍ ( អារម្មណាធិបតិប្បច្ច័យ ) ។

ពាក្យ​ថា​ រូប​ សំដៅ​យក​ មហាភូតរូប​ ៤​ និង​រូប​ដែល​អាស្រ័យ​មហាភូតរូប​ ៤​ ។​ ទាំង​អស់​នោះ​ ឈ្មោះ​ថា​ រូប​ ព្រោះ​អត្ថ​ថា​ ត្រូវ​បែក​ធ្លាយ​ [ រុប្បនដ្ឋេន​ រូបំ ] ។ សេចក្តីពិស្តារទាក់ទង​នឹង​រូបនោះ​ គប្បី​រក​មើល​នៅ​ក្នុង​បករណ៍​វិសេស​ឈ្មោះវិសុទ្ធិមគ្គ ៕

0 មតិ:

Post a Comment

សូម​ស្វាគមន៍​ការ​ចូល​មកកាន់​ទំព័រ​នេះ​ ។​
Contact me on Facebook Follow me on Twitter Subscribe to RSS Email me

Total Pageviews

អត្ថបទ​ចៃ​ដន្យ