រឿងនេះ មានវាទៈ ២ ចំណែកគឺ វាទៈមួយជារបស់កេចិអាចារ្យ វាទៈមួយទៀតជារបស់អដ្ឋកថាចារ្យ វាទៈរបស់កេចិអាចារ្យសម្តែងទុកថា ការសោយកាមគុណរបស់ពួកទេវតាជាន់ចាតុមហារាជិកា និងតាវត្តឹង្សទាំង ២ ជាន់នេះ ប្រព្រឹត្តទៅក្នុងទំនងដូចគ្នានឹងពួកមនុស្ស ។
ការសោយកាមគុណរបស់ពួកទេវតាជាន់យាមា សោយកាមគុណដោយការថើប និងឱបរឹតរាងកាយនូវគ្នានឹងគ្នា ។
ការសោយកាមគុណរបស់ពួកទេវតាជាន់តុសិតា គ្រាន់តែប៉ះដៃគ្នាក៏សម្រេចកិច្ច ។
ការសោយកាមគុណរបស់ពួកទេវតាជាន់និម្មានរតី គ្រាន់តែសម្លឹងមើល និងញញឹមដាក់គ្នាក៏សម្រេចកិច្ច ។
ការសោយកាមគុណរបស់ពួកទេវតាជាន់បរនិម្មិតវសវត្តី គ្រាន់តែប្រើខ្សែភ្នែកសម្លឹងមើលគ្នាក៏សម្រេចកិច្ច ។
ចំណែកវាទៈរបស់ព្រះអដ្ឋកថាចារ្យសម្តែងថា ការសោយកាមគុណរបស់ពួកទេវតាទាំងនោះ ប្រព្រឹត្តទៅតាមទំនងដូចគ្នានឹងពួកមនុស្សទាំងឡាយ មិនមានអ្វីខុសប្លែកគ្នាឡើយ ដូចមានសាធកសម្តែងទុកក្នុងសង្គីតិសូត្រអដ្ឋកថាថា ឆន្នម្បិ កាមាវចរានំ កាមា បាកតិកា ឯវ “ការសោយកាមគុណរបស់កាមាវចរទេវតាទាំង ៦ ជាន់នោះ ក៏ប្រព្រឹត្តទៅតាមប្រក្រតីដូចគ្នានឹងពួកមនុស្សទាំងឡាយនោះឯង” ហើយលោកបានពោលអាងបន្តថា តាមវាទៈរបស់កេចិអាចារ្យនោះរមែងប្រព្រឹត្តទៅមិនបានក្នុងលោកនេះ ព្រោះធម្មតាការសោយកាមគុណនោះ បើមិនមានការប៉ះពាល់រាងកាយនូវគ្នានឹងគ្នាហើយ ការសោយកាមគុណនោះ មិនសម្រេចបានឡើយ ដូចមានសាធកសម្តែងទុកក្នុងសុត្តន្តបាថិកវគ្គអដ្ឋកថាថា
ឯតំ បន នត្ថីតិ បក្ខិត្តំ, ន ហិ កាយេន អផុសន្តស្ស ផោដ្ឋព្វំ កាមកិច្ចំ សាធេតិ ។
“មហាអដ្ឋកថាចារ្យបានបដិសេធវាទៈរបស់កេចិអាចារ្យទាំងនោះចោល ព្រោះតាមការពិតនោះ ការសោយកាមគុណក្នុងផោដ្ឋព្វារម្មណ៍នេះ នឹងមិនអាចធ្វើឲ្យសម្រេចទៅបានទេ ប្រសិនបើបុគ្គលមិនបានប៉ះពាល់រាងកាយនូវគ្នានឹងគ្នា” ។
លោកអាចារ្យអ្នករចនាតេរសកណ្ឌវិនយដីកា ( សារត្ថទីបនីដីកា ) ពោលគាំទ្រវាទៈរបស់អដ្ឋកថាចារ្យ ដែលមានបាលីសម្តែងថា
មនុស្សា វិយ ហិ តេ ទ្វយំ ទ្វយំ សមាបត្តិវសេនេវ មេថុនំ បដិសេវន្តិ ។
“ពួកកាមាវចរទេវតាទាំង ៦ ជាន់នោះ រមែងសេពមេថុនធម្មដោយអំណាចនៃភាពជាគូៗ ដូចគ្នានឹងមនុស្សទាំងឡាយនោះឯង” ។
ក្នុងគម្ពីរកថាវត្ថុអដ្ឋកថាសម្តែងទុកថា
តេសំ ទេវានំ សុក្កវិស្សដ្ឋិ នាម នត្ថិ ។
“ការបញ្ចេញនូវទឹកកាម រមែងមិនមានដល់ពួកទេវតាទាំងឡាយ” ។
ក្នុងគម្ពីរតេរសកណ្ឌវិនយដីកា ( សារត្ថទីបនីដីកា ) សម្តែងថា
ខីណាសវានំ បន ព្រហ្មានញ្ច សម្ភវោ នត្ថីតិ ថេរេន វុត្តំ ។
“អាចារ្យធម្មបាលត្ថេរពោលថា សុក្កធាតុគឺទឹកកាមនេះ រមែងមិនមានឡើយដល់ព្រះខីណាស្រព និងពួកព្រហ្មទាំងឡាយ” ។
ការសេពមេថុនធម្មរបស់មានចំពោះតែក្នុងកាមភូមិប៉ុណ្ណោះ តែកាលពោលដោយបុគ្គលហើយមិនប្រព្រឹត្តទៅទាំងអស់ទេ គឺព្រះអរហន្ត និងព្រះអនាគាមីវៀរហើយនូវការសេព អសទ្ធម្មនេះ ពួកសត្វនរក និងពួកនិជ្ឈាមតណ្ហិកប្រេតទាំងឡាយ ក៏មិនមានការសេព ព្រោះពួកសត្វនរក និងពួកនិជ្ឈាមតណ្ហិកប្រេតនេះបានទទួលការសោយទុក្ខវេទនា ដោយត្រូវភ្លើងដុតរាងកាយជានិច្ច ហេតុនោះ ទើបមិនមានឱកាសដែលនឹកគិតដល់រឿងទាំងនេះបានឡើយ ចំណែកសត្វពួកដទៃក្រៅពីនេះហើយ រមែងសេពគ្នាបានដោយទូទៅ មានព្រះគាថាសម្តែងការឲ្យឱវាទក្នុងរឿងសេពកាមគុណនេះថា
បេតយ្យសុខសំយុត្តំ បិបាសឆាតបីឡិតំ
ទុតិយសាធកំ កាមំ ជេគុច្ឆេយ្យុំ ន កឹ ពុធា ។
“បណ្ឌិតទាំងឡាយ នឹងមិនស្អប់ខ្ពើមការសេពកាមគុណដែលជាប់ទាក់ទងនឹងការមានគូគ្រងបានយ៉ាងដូចម្តេច ព្រោះត្រូវសេចក្តីស្រេកឃ្លានចំពោះវត្ថុនេះបៀតបៀនជានិច្ច និងសេចក្តីសុខដែលបានទទួលអំពីការសេពនេះ ក៏ស្រដៀងគ្នានឹងសេចក្តីសុខរបស់ពួកប្រេតដូចគ្នា” ។
0 មតិ:
Post a Comment